"Literacki skalp"

No muszę się pochwalić pierwszym "skalpem" synowskim w szerokim świecie literatury. A brzmi on tak:

pierwsze "łupy" (lizak już "w środku")

Najwięcej witaminki

mają nasze dziewczynki.

Chłopcy też się starają -

marchewki, jabłka zjadają.

Uśmiechy więc mamy tęczowe.

A dlaczego? Bo zdrowe!

wystawka liderów literackich

Tekst poważny w treści, niesie istotne, z rozwojowego punktu widzenia, przesłanki dietetyczne oraz etyczne. Nie stroni od aluzji do piosenki i natury nieożywionej. To swoisty popis znajomości kuchni polskiej a także realiów środowiskowych (vide słowo - przedszkoli oświęcimskich scientia occulta - "tęczowe"). Poza tym dość precyzyjny podział na strofy i tę samą liczbę wersów z charakterystycznym rymem AA - starożytny dystych (!). Ów epigramat okolicznościowy, powstały przy udziale tu piszącego, zasilił grono zwycięzców konkursu potocznie nazwanego "marchewkowym", a oficjalnie konkursu „Witaminkowe rymy” w naszym przedszkolu, jak już wyżej nadmieniłem. Sowita nagroda za III miejsce

(O niedoceniony!

talencie młodociany,

czekaj na swój czas,

jak białe bociany,

by nauka rymów nie poszła w las

i drzew korony.)

to znaczy misiek, lizak i dyplom oczywiście, ukoiła nasze łzy i zarazem zmobilizowała do dalszej pracy tfu-rczej na przyszłość chmurną i durną.

PS Tu muszę niezgodzić się z kwalifikacją tzw. etykiety na końcu tego pożal się boże posta, gdyż protestuję przeciw słowu "chyba" i postuluję zmianę na "arcy!".