Nie samym VIP-em człowiek żyje, czyli ach… Warszawo!

Dałem się złapać we własne sieci.

Sieci chwały.

Dosięgły mnie.

A ja się nie oparłem, ani się cofnąłem.

Przeciwnie: szybko kupiłem bilet „tam” i pół „nazad”.

Wsadziłem grzbiet mój w IC Chopin,a policzki moje rumieńcem się chwały

oblały.

No i pojechawszy oblazłem karaluchem Stare Miasto,

wyssałem soki historii

i wypatrzyłem Kolumnę, Kopernika nadwiślańskiego i dziwny Sąd Najwyższy.

Niech Poeta (K.I.G.) mi wybaczy przegapienie Jego ulicy,

Syrenka – niewiedzę lokalizacji

a Chopin łazienkowski – brak czasu.

Noc długa bezsenna mnie spłodziła dla Stolicy na Śląsku Cieszyńskim,

gdzie ptaków pierwsze ćwierkanie już o 2:20

a chłód nadszedł trzecią przed Słońcem.

Rękę Pani Prof. ucałowałem nabożnie

i ostrożnie.

Siadłem wreszcie.

Obciążony nagrodami pociłem się jak szczur,

bo dzień parny był przedbożocielny.

Piękna jesteś Warszawo.

Inna niż inne miasta krajowe.

Podszyta władzą.

Jakby „niech widzą!” tu słychać.

I cierpienie i głupotę też zasadniczą pokazową.

Wielka jesteś,

dziwna,

upadła decyzjami.

Bo obok pomników PRL-u strzelają błękity europejskie XXI wieku.

Ale kawa 8 zł, tyleż byle ciasto do tego, piwo ponoć dycha.

Uciec na przedmieścia trzeba. Albo na wieś spokojną bez metra.

Nie, nagroda w centrum kusi

i człek iść musi.

Nie warto.

Gadka szmatka

i się skończyło.

Kieszeń pusta,

księgi w tonach,

ach, ach Warszawo.

Nie brawo.

Najważniejsze „INSIDE” ,

a drugim razem odwiedzę Cię z Rodziną.

„Nastawienia” społeczne? Dla karzełków,
Recenzje niedorzeczne? Dla zgiełku.
Poeto, pluń gdzie...

władza chadza.