Trzy zdalnie sterowane łaziki, skonstruowane przez studentów z Białegostoku, Torunia oraz Wrocławia i pokazane wczoraj w Warszawie, jako jedyne z Europy staną w czerwcu w USA do walki o tytuł króla marsjańskich bezdroży. Najlepszy może dostać angaż w NASA
Ponieważ studentów nie stać na podróż na Czerwoną Planetę, międzynarodowe zawody University Rover Challenge odbywają się na pustyni w stanie Utah w USA. Tamtejsze warunki zbliżone są do tych panujących na Marsie: piaszczyste podłoże, kurz i ekstremalnie suche powietrze.
Zadaniem uczestników jest zbudowanie łazika, który byłby wiernym towarzyszem astronautów badających obcą planetę. Byłby nie tylko zdolny do samodzielnych badań, ale potrafiłby w razie potrzeby przyjść człowiekowi z pomocą.
Rywalizację od czterech lat organizuje Towarzystwo Marsjańskie, grupa zapaleńców z całego świata, która wciąż nie zwątpiła w to, że ludzie w końcu staną na Czerwonej Planecie.
W zeszłym roku Polacy odnieśli ogromny sukces. Łazik skonstruowany przez drużynę The Magma Team, w skład której weszli studenci Politechniki Białostockiej oraz Uniwersytetu w Toruniu, zajął trzecie miejsce. Magma był jedynym reprezentantem Europy i po zaciekłej walce pokonał rywali ze Stanów Zjednoczonych i Kanady, ustępując tylko drużynom z Oregon State University oraz York University.
W tym roku aż trzy zespoły z Polski - jako jedyne z Europy! - pomyślnie przeszły eliminacje i zakwalifikowały się do pustynnego finału, który odbędzie się w czerwcu.
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu reprezentować będzie Copernicus, Politechnikę Białostocką - MAGMA2, a Politechnikę Wrocławską - łazik Scorpio. Ekspedycji partneruje polski oddział Towarzystwa Marsjańskiego, Casio Exilim oraz Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Każdy z polskich zespołów ma asa w rękawie. W robocie Magma2 zainstalowano dwa heksakoptery ("helikoptery" o sześciu śmigłach), które służą do obserwacji terenu z powietrza. Scorpio wyposażono w manipulator zakończony uniwersalnym chwytakiem imitującym dłoń człowieka. Copernicus z kolei wyróżniają wbudowane panele słoneczne będące alternatywnym źródłem energii, a także cała paleta kamer.
Zawody potrwają trzy dni, w czasie których maszyny poddawane będą licznym testom. Najpierw sędziowie sprawdzą wagę, jakość materiałów i wykonanie łazików. Potem drużyny otrzymają do wykonania cztery zadania: rozpoznanie terenu, dostarczenie pakietu medycznego rannemu astronaucie, zdalne serwisowanie urządzeń oraz poszukiwanie śladów życia.
Główną nagrodą - oprócz gratyfikacji finansowej - jest możliwość zaprezentowania prototypu pojazdu NASA. Wygrana w konkursie daje więc szansę na udział w badaniach Czerwonej Planety.
Kibicować polskim drużynom można na stronie www.polskanamarsa.pl
1. Scorpio
Jest wyposażony w manipulator o sześciu stopniach swobody zakończony uniwersalnym chwytakiem imitującym dłoń człowieka (udźwig 3 kg). Ma także kamery oraz układ do zdalnych pomiarów (potrafi rozpoznawać przedmioty w odległości do 800 m i ustalać ich dokładne położenie). Zaprojektowano go z myślą o poruszaniu się po pustynnym terenie w okolicy 2 km od stacji nadawczej, z którą komunikuje się w paśmie 900 MHz oraz 2,4 GHz. Masa - 45 kg, maksymalny czas pracy - 60 min, prędkość - 12 km/godz.
Wykonany przez studentów z trzech kół naukowych: Pojazdów Niekonwencjonalnych "Off-Road", Układów Elektronicznych "Applied Electronics Group" oraz Technologii Bezprzewodowych "Wireless Group" z Politechniki Wrocławskiej.
2. Magma2
W porównaniu z zeszłorocznym modelem, który w USA zdobył trzecie miejsce, łazik studentów Politechniki Białostockiej został odchudzony i ma więcej elementów z tworzyw sztucznych. Dzięki temu waży tylko 30 kg. Oprócz dwóch heksakopterów ma także manipulator przegubowy do pobierania próbek skał. W kilkuletniej historii zawodów żaden łazik nie miał takiego wyposażenia.
3. Copernicus
Mierzy 120 cm długości, 70 cm szerokości i 55 cm wysokości, ma sześć kół i jest sterowany za pomocą łącza wi-fi. Oprócz głównych oczu - kamery głównej na peryskopie - posiada także kilka mniejszych kamer. Jego konstrukcja umożliwia szybki i ekonomiczny transport - peryskop i manipulator chowany jest do wnętrza robota i osłonięty za pomocą paneli słonecznych. Oprogramowanie umożliwia sterowanie oraz zdalny odczyt informacji o kondycji robota, zasilaniu oraz sile sygnału sterującego. Dzięki aluminiowej konstrukcji jest wytrzymały, a jednocześnie lekki. Zbudowany przez studentów Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej UMK w Toruniu.
Zadaniem uczestników jest zbudowanie łazika, który byłby wiernym towarzyszem astronautów badających obcą planetę. Byłby nie tylko zdolny do samodzielnych badań, ale potrafiłby w razie potrzeby przyjść człowiekowi z pomocą.
Rywalizację od czterech lat organizuje Towarzystwo Marsjańskie, grupa zapaleńców z całego świata, która wciąż nie zwątpiła w to, że ludzie w końcu staną na Czerwonej Planecie.
W zeszłym roku Polacy odnieśli ogromny sukces. Łazik skonstruowany przez drużynę The Magma Team, w skład której weszli studenci Politechniki Białostockiej oraz Uniwersytetu w Toruniu, zajął trzecie miejsce. Magma był jedynym reprezentantem Europy i po zaciekłej walce pokonał rywali ze Stanów Zjednoczonych i Kanady, ustępując tylko drużynom z Oregon State University oraz York University.
W tym roku aż trzy zespoły z Polski - jako jedyne z Europy! - pomyślnie przeszły eliminacje i zakwalifikowały się do pustynnego finału, który odbędzie się w czerwcu.
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu reprezentować będzie Copernicus, Politechnikę Białostocką - MAGMA2, a Politechnikę Wrocławską - łazik Scorpio. Ekspedycji partneruje polski oddział Towarzystwa Marsjańskiego, Casio Exilim oraz Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Każdy z polskich zespołów ma asa w rękawie. W robocie Magma2 zainstalowano dwa heksakoptery ("helikoptery" o sześciu śmigłach), które służą do obserwacji terenu z powietrza. Scorpio wyposażono w manipulator zakończony uniwersalnym chwytakiem imitującym dłoń człowieka. Copernicus z kolei wyróżniają wbudowane panele słoneczne będące alternatywnym źródłem energii, a także cała paleta kamer.
Zawody potrwają trzy dni, w czasie których maszyny poddawane będą licznym testom. Najpierw sędziowie sprawdzą wagę, jakość materiałów i wykonanie łazików. Potem drużyny otrzymają do wykonania cztery zadania: rozpoznanie terenu, dostarczenie pakietu medycznego rannemu astronaucie, zdalne serwisowanie urządzeń oraz poszukiwanie śladów życia.
Główną nagrodą - oprócz gratyfikacji finansowej - jest możliwość zaprezentowania prototypu pojazdu NASA. Wygrana w konkursie daje więc szansę na udział w badaniach Czerwonej Planety.
Kibicować polskim drużynom można na stronie www.polskanamarsa.pl
1. Scorpio
Jest wyposażony w manipulator o sześciu stopniach swobody zakończony uniwersalnym chwytakiem imitującym dłoń człowieka (udźwig 3 kg). Ma także kamery oraz układ do zdalnych pomiarów (potrafi rozpoznawać przedmioty w odległości do 800 m i ustalać ich dokładne położenie). Zaprojektowano go z myślą o poruszaniu się po pustynnym terenie w okolicy 2 km od stacji nadawczej, z którą komunikuje się w paśmie 900 MHz oraz 2,4 GHz. Masa - 45 kg, maksymalny czas pracy - 60 min, prędkość - 12 km/godz.
Wykonany przez studentów z trzech kół naukowych: Pojazdów Niekonwencjonalnych "Off-Road", Układów Elektronicznych "Applied Electronics Group" oraz Technologii Bezprzewodowych "Wireless Group" z Politechniki Wrocławskiej.
2. Magma2
W porównaniu z zeszłorocznym modelem, który w USA zdobył trzecie miejsce, łazik studentów Politechniki Białostockiej został odchudzony i ma więcej elementów z tworzyw sztucznych. Dzięki temu waży tylko 30 kg. Oprócz dwóch heksakopterów ma także manipulator przegubowy do pobierania próbek skał. W kilkuletniej historii zawodów żaden łazik nie miał takiego wyposażenia.
3. Copernicus
Mierzy 120 cm długości, 70 cm szerokości i 55 cm wysokości, ma sześć kół i jest sterowany za pomocą łącza wi-fi. Oprócz głównych oczu - kamery głównej na peryskopie - posiada także kilka mniejszych kamer. Jego konstrukcja umożliwia szybki i ekonomiczny transport - peryskop i manipulator chowany jest do wnętrza robota i osłonięty za pomocą paneli słonecznych. Oprogramowanie umożliwia sterowanie oraz zdalny odczyt informacji o kondycji robota, zasilaniu oraz sile sygnału sterującego. Dzięki aluminiowej konstrukcji jest wytrzymały, a jednocześnie lekki. Zbudowany przez studentów Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej UMK w Toruniu.
Tekst pochodzi z serwisu Wyborcza.pl - http://wyborcza.pl/0,0.html © Agora SA
***
***
,
Z warunkami pustyni Utah, podobnymi do tych panujących na Marsie, najlepiej poradził sobie łazik Magma 2 stworzony przez zespół studentów Politechniki Białostockiej. Ich robot zwyciężył w prestiżowych, międzynarodowych zawodach University Rover Challenge w Stanach Zjednoczonych
Młodzi konstruktorzy najbardziej precyzyjnego, lekkiego i wytrwałego łazika marsjańskiego to piątka studentów Politechniki Białostockiej. Projekt koordynował Wojciech Głażewski, a pracowali przy nim także Piotr Ciura, Emil Błoński, Szymon Zimnoch i Bartosz Solnik. Ich patent pokonał roboty Kanadyjczyków z York University oraz Amerykanów z Oregon State University. To nie jedyny sukces Polaków, Scorpio z Politechniki Wrocławskiej oraz Copernicus z UMK w Toruniu, zajęły czwarte i szóste miejsce. Nasza trójka jako jedyna z Europy przeszła kwalifikacje do tego konkursu, a w zmaganiach wzięło udział łącznie dziewięć ekip. Rywale przy pracy korzystali z pomocy NASA, a polskich zawodników wspierała Mars Society Polska.
Studenckie zawody łazików w USA rozgrywały się od 2 do 4 czerwca. Zdalnie sterowane roboty pokonywały przeszkody na amerykańskiej pustyni w stanie Utah, w pobliżu imitacji bazy marsjańskiej Mars Society. Wśród poleceń było m.in. dostarczenie zestawu ratunkowego rannemu astronaucie, poszukiwanie śladów życia w próbkach pobranej gleby, rozpoznanie terenu za pomocą kamery czy zadania nawigacyjne i inżynierskie, podczas których badana była precyzja sprzętu.
Polskie maszyny okazały się technicznie bardzo sprawne, a dodatkowo białostocka drużyna była jedyną w historii konkursu, która w projekcie wykorzystała dwa heksakoptery. To obiekty latające o sześciu skrzydłach, dzięki którym można obserwować teren z wysokości. Taka funkcja ułatwiałaby zwiady na obcej planecie. Magma 2 waży zaledwie 30 kg, ma trzy pary kół, wyposażona jest w kamerę, manipulator przegubowy do pobierania próbek skał. Z kolei Scorpio waży 45 kg, osiąga prędkość 12 km na godz. i potrafi rozpoznać przedmioty w odległości do 800 m. Copernicus porusza się na sześciu kołach, ma peryskop z kamerą główną oraz kilka mniejszych kamer.
Konstrukcja takiego łazika, który przypomina gabarytami kosiarkę, kosztować może tyle, co nowy samochód. Jak to się stało, że polscy studenci mimo mniejszej bazy technicznej niż ich zachodni koledzy, w skromnej modelarni stworzyli tak świetnego robota?
- Pierwszy raz pasję postanowiłem przekuć w działanie w 2007 r., a pomysł, żeby wystartować z łazikiem, wydawał się wówczas niedorzeczny. Na zrealizowanie takiego wyzwania w Białymstoku nie było możliwości, więc porozumiałem się ze studentami z Politechniki Warszawskiej i tak powstał pierwszy łazik - Skarabeusz - wspomina Wojciech Głażewski, absolwent Politechniki Białostockiej i członek organizacji Mars Society Polska, która wspiera finansowo budowę łazików i wysyłanie ich na zawody.
Nie było jednak pieniędzy, by wysłać ten model od razu do Stanów, dopiero po dwóch latach wywalczył tam szóste miejsce. Przełomem był rok 2010, gdy do Głażewskiego dołączył Piotr Ciura i Emil Błoński - obaj z PB, którzy połączyli siły ze studentami z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Tym sposobem powstał łazik Magma. Do konstrukcji wykorzystali m.in. kółka od dziecięcego wózka, cewniki medyczne do amortyzacji czy metalowe części od szafek. W ubiegłym roku prototyp ten zajął trzecie na 11 miejsc na zawodach University Rover Challenge.
Magma 2 to udoskonalona wersja.
- Każda osoba w zespole zajmuje się czymś innym. Jedna ma pomysł, jak projekt narysować, inna wie, gdzie znaleźć potrzebne materiały. Ja odpowiadam za części elektroniczne, sterowanie i inne rzeczy niezwiązane z czystą mechaniką. Pracy było sporo i to różnej - wylicza Szymon Zimnoch, a Bartek Solnik dorzuca: - Dlatego drużyna jest zróżnicowana i zebraliśmy takich ludzi, żeby każdy mógł się wykazać. Łącząc specjalistów z dziedzin jak mechanika, elektronika czy sterowanie, daliśmy radę.
Zwycięzcy konkursu poza nagrodami pieniężnymi będą mogli zaprezentować swój prototyp amerykańskiej Narodowej Agencji Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej.
Studenckie zawody łazików w USA rozgrywały się od 2 do 4 czerwca. Zdalnie sterowane roboty pokonywały przeszkody na amerykańskiej pustyni w stanie Utah, w pobliżu imitacji bazy marsjańskiej Mars Society. Wśród poleceń było m.in. dostarczenie zestawu ratunkowego rannemu astronaucie, poszukiwanie śladów życia w próbkach pobranej gleby, rozpoznanie terenu za pomocą kamery czy zadania nawigacyjne i inżynierskie, podczas których badana była precyzja sprzętu.
Polskie maszyny okazały się technicznie bardzo sprawne, a dodatkowo białostocka drużyna była jedyną w historii konkursu, która w projekcie wykorzystała dwa heksakoptery. To obiekty latające o sześciu skrzydłach, dzięki którym można obserwować teren z wysokości. Taka funkcja ułatwiałaby zwiady na obcej planecie. Magma 2 waży zaledwie 30 kg, ma trzy pary kół, wyposażona jest w kamerę, manipulator przegubowy do pobierania próbek skał. Z kolei Scorpio waży 45 kg, osiąga prędkość 12 km na godz. i potrafi rozpoznać przedmioty w odległości do 800 m. Copernicus porusza się na sześciu kołach, ma peryskop z kamerą główną oraz kilka mniejszych kamer.
Konstrukcja takiego łazika, który przypomina gabarytami kosiarkę, kosztować może tyle, co nowy samochód. Jak to się stało, że polscy studenci mimo mniejszej bazy technicznej niż ich zachodni koledzy, w skromnej modelarni stworzyli tak świetnego robota?
- Pierwszy raz pasję postanowiłem przekuć w działanie w 2007 r., a pomysł, żeby wystartować z łazikiem, wydawał się wówczas niedorzeczny. Na zrealizowanie takiego wyzwania w Białymstoku nie było możliwości, więc porozumiałem się ze studentami z Politechniki Warszawskiej i tak powstał pierwszy łazik - Skarabeusz - wspomina Wojciech Głażewski, absolwent Politechniki Białostockiej i członek organizacji Mars Society Polska, która wspiera finansowo budowę łazików i wysyłanie ich na zawody.
Nie było jednak pieniędzy, by wysłać ten model od razu do Stanów, dopiero po dwóch latach wywalczył tam szóste miejsce. Przełomem był rok 2010, gdy do Głażewskiego dołączył Piotr Ciura i Emil Błoński - obaj z PB, którzy połączyli siły ze studentami z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Tym sposobem powstał łazik Magma. Do konstrukcji wykorzystali m.in. kółka od dziecięcego wózka, cewniki medyczne do amortyzacji czy metalowe części od szafek. W ubiegłym roku prototyp ten zajął trzecie na 11 miejsc na zawodach University Rover Challenge.
Magma 2 to udoskonalona wersja.
- Każda osoba w zespole zajmuje się czymś innym. Jedna ma pomysł, jak projekt narysować, inna wie, gdzie znaleźć potrzebne materiały. Ja odpowiadam za części elektroniczne, sterowanie i inne rzeczy niezwiązane z czystą mechaniką. Pracy było sporo i to różnej - wylicza Szymon Zimnoch, a Bartek Solnik dorzuca: - Dlatego drużyna jest zróżnicowana i zebraliśmy takich ludzi, żeby każdy mógł się wykazać. Łącząc specjalistów z dziedzin jak mechanika, elektronika czy sterowanie, daliśmy radę.
Zwycięzcy konkursu poza nagrodami pieniężnymi będą mogli zaprezentować swój prototyp amerykańskiej Narodowej Agencji Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz